Planowanie ciąży

Witam Was kochani bardzo serdecznie!

To, że kobieta zmienną jest chyba udowadniać nikomu nie trzeba:) gdy na świat przyszło moje pierwsze dziecko powiedziałam sobie nigdy więcej. Ale nie raz się przekonałam ,że stare porzekadło "nigdy nie mów nigdy" wraca do mnie jak złośliwy komar:) Ta myśl podświadomie zakwitła we mnie pierwszy raz 3 lata temu gdy byliśmy na wakacjach w górach u kuzynki mojego męża. Było to nasze pierwsze spotkanie z ich 7-miesięcznym synkiem. Pamiętam, że kupiłam dla niego taki słodki komplecik polarowy składający się ze spodenek oraz bluzeczki z kapturkiem i uszkami. Nie wiedziałam jak wygląda ich malec więc zapobiegawczo kupiłam rozm 12/18 m-cy. Na miejscu okazało się że ten wcześniaczek to wielkie chłopisko i komplet będzie jak znalazł na nadchodzącą jesień:)Gdy wróciliśmy do domu myśl uciekła by wrócić do mnie wieczorową porą w listopadzie. Mąż mile mnie zaskoczył podchwytując moje drobne insynuacje dotyczące nowego członka rodziny.  I tak to się zaczęło. Podczas wizyty kontrolnej u ginekologa na wiosnę podpytałam co i jak. Odstawiłam tabletki, zakupiłam kwas foliowy oraz witaminy i zaczęliśmy odliczać pól roku do października w którym chcieliśmy spróbować zajść w ciąże. Planowaliśmy rozwiązanie na lipiec, czyli miesiąc po mojej obronie pracy dyplomowej bym mogła spokojnie się przygotować. Ponieważ pierwszy był synek to chyba większość kobiet marzy o córeczce której będą zaplatać warkoczyki:) Spytałam ginekologa czy jest jakiś potwierdzony medycznie sposób ingerencji w płeć dziecka i otrzymałam potwierdzenie. Przepis jest taki:) : na chłopca dzień przed i w owulację, na dziewczynkę 3-4 dni przed owulacją i się wstrzymać:)dlaczego? ponieważ plemniki z chromosomem chłopięcym szybciej giną, właśnie po dniu, dwóch i wtedy pozostają same dziewczyńskie dlatego jest większą szansa na dziewuszkę. Pomyślałam, że spróbować nie zaszkodzi:) Przyszedł listopad, dzień po, okresu nie ma ja już radość i biegnę po test a tu chlap...wtedy dopadło mnie zwątpienie;/ oczywiście nie zakładałam, że po 8-letniej przerwie uda się za pierwszym razem ale wiecie...:)Za parę dni miałam akurat zjazd w szkole, a że moja koleżanka w ciąży to ją wymacałam bezczelnie po brzuchu na szczęście a co:) no nic, przyszedł kolejny miesiąc, na szczęście mam regularny okres i znowu próby. Minęły dwa dni a tu śluz przezroczysty. Myślę sobie, zajebiście, jajeczko się "skropliło". No to zwała i czekamy na grudzień. W międzyczasie Andrzejki, impreza, co prawda alkoholik ze mnie żaden ale dwa drinki wypiłam;/ Ale minął listopad, przyszedł dzień okresu i nic. Drugi dzień, nic. Myślę sobie, a został  mi test ciążowy z zeszłego m-ca to sobie siknę:) zostawiłam go na stole, poszłam się kąpać, na miękko to wzięłam i za chwilę puka mąż z testem. Oczywiście nie wytrzymał, zajrzał pierwszy i już widzę że się trzęsie z radości:)Tak więc po tylu latach przerwy udało się nam za drugim razem. Nie wiem jak to możliwe:) może to tak ciężarna koleżanka?:) Mieliśmy tak naprawdę ogromne szczęście gdyż śledziłam losy 4 par które wiem że dalej się starają i nic... Szybko do lekarza, wizyta za dwa tygodnie, potem bach zwolnienie do pracy i obijanko przez 9 m-cy:)Tak niewiele do szczęścia człowiekowi potrzeba:)

Minnie